Voor de tijd dat ik kinderen had, vond ik mezelf best een geduldig persoon. Doordat ik met kinderen gewerkt had, voelde ik me zelfverzekerd over mijn bekwaamheid om met kinderen om te gaan. Ik ging ervan uit dat mijn werk met probleemkinderen mij automatisch geschikt had gemaakt voor het ouderschap. Het was kort nadat ik mijn eerste kind had gekregen, dat ik me realiseerde dat ik het bij het verkeerde eind had.
Toen ik kleine kinderen had, begreep ik niet hoe het kwam dat dingen niet gingen zoals ze moesten gaan. Ik las alle boeken. Ik volgde elke methode en elk stappenplan dat erin beschreven stond. Ik deed alles wat mij verteld werd dat ik moest doen. Maar mijn kinderen sliepen niet altijd zoals experts zeiden dat ze moesten slapen. Ze werden niet zindelijk binnen een dag. En ze luisterden niet bij de eerste keer dat ik ze iets vroeg.
Ik kon het maar niet bevatten. Hoe kon het dat opvoeden zo moeilijk was, wanneer ouders verlangen hun kinderen godvruchtig op te voeden? Maar, als ik geloof dat God soeverein is, moet ik ook geloven dat Hij dat is over alle uitdagingen die ik met mijn kinderen heb.
Terwijl ik wanhopig was over de slechte slaappatronen van mijn kinderen, hun onstuimige gedrag, en het feit dat ze vergaten om ‘alstublieft’ en ‘dankuwel’ te zeggen, zie ik nu dat er een groter doel was – mijn reiniging. Elke worsteling, elke vermoeiende dag, elk gedragsprobleem, is een mogelijkheid voor mij om te groeien in geloof. God gebruikt mijn kinderen als spiegels om zonden aan mij te laten zien waarvan ik niet wist dat ze in mijn hart waren. En hierdoor reinigt en verandert Hij mij.
Het ouderschap bewerkt de grond van mijn hart, trekt de zonden eruit die me hinderen in het groeien in geloof. Soms is het onkruid diep geworteld en zit het in kluwen rond mijn hart. Ik realiseerde me niet hoe diep zonden als ongeduld, egoïsme en geïrriteerdheid konden wortelen in de door zonde bevruchte aarde van mijn hart.
Maar zelfs als God mijn zonde van ongeduld, geïrriteerdheid en egoïsme onthult, onthult hij ook Zijn genade. Als mijn kinderen nogal verstrooid zijn en ik reageer ongeduldig, laat de Heilige Geest niet alleen mijn zonde zien, maar Hij wijst me ook op alle keren dat de Heere geduldig was met mijn eigen verstrooide hart. Als ik in de opvoeding tegen mijn geïrriteerdheid aanloop, laat de Heilige Geest mij Gods oneindige verdraagzaamheid zien. Als het onkruid van egoïsme opkomt in mijn hart, zie ik tevens hoe onbaatzuchtig Christus voor mij was aan het kruis.
Steeds weer bedekt het evangelie van de genade mijn zonde, en brengt me terug bij het kruis van Christus. De Heere wist dat ik nooit de perfecte moeder zou kunnen zijn. Hij wist dat ik niet altijd met liefde en genade naar mijn kinderen reageer. Hij wist dat ik dagen zou hebben waarin ik zou falen. En daarom kwam Hij. Aan het kruis leed Hij voor elke keer dat ik ongeduldig ben, voor elke keer dat ik faal in het onderwijzen en trainen van mijn kinderen, voor elke keer dat ik hen niet liefheb, zoals Hij ze lief heeft.
Ouderschap is zwaar. Maar ik heb geleerd dat het zwaar is om een reden. God maakt alle dingen nieuw, inclusief onze harten. Hij is aan het snoeien, wieden, en de bodem van ons hart aan het bewerken om ons in toenemende mate aan Christus gelijkvormig te maken. Op een dag zal Zijn werk klaar zijn, en zullen wij het adembenemende resultaat zien van Zijn werk in ons. Het onkruid zal verdwenen zijn en onze zonden bestaan niet meer.
Voor mij is het genade wanneer ik oog in oog kom te staan met mijn zonde. Want het was Gods genadige liefde die verlangde om mij te ontdoen van de zonden die me bij Hem vandaan houden. Laten we niet vergeten dat we zondaars zijn, net als onze kinderen en gebruik de mogelijkheid om hen te wijzen op de genade van Christus die onze zonden droeg aan het kruis.
Laten we de uitdagingen van het ouderschap omarmen, wetend dat elke frustrerend moment een mogelijkheid is om te groeien – een stap tegelijk.
In Hem verbonden,
Anoniem zegt
Mooi artikel.
Anoniem zegt
Wat herkenbaar, alsof ik over mijzelf lees!
Wat mogen we dankbaar zijn dat onze ogen geopend zijn!
Veel zegen toegewenst met jouw gezin.
Fijn om je blog te volgen.
Dineke
Mirjam Baan zegt
Hoi Dineke,
Ja he? Dat had ik ook, vandaar dat ik het graag wilde vertalen en plaatsen.
Zegen!
Yvonne zegt
mooi geschreven stukje…..
Anoniem zegt
dank je wel voor je mooie en vooral eerlijk woorden! zo bekend en zo waar…ik word gesnoeid en het is genade. dank je voor deze openheid