Vreugdevolle roeping

Zwanger!

Geen categorie

Ja, je leest het goed ;). We verwachten weer een kindje! Eind juli was ik zeer verwonderd en blij dat ik opnieuw met een positieve zwangerschapstest in mijn handen stond. Wat had ik zin om het aan de kinderen te vertellen! Maar, ik zag er ook wel tegenop. Wat als ik weer zo ziek zou worden? We zouden 2 weken later op vakantie gaan, zou dat nog wel lukken? Tegelijk had ik ook veel hoop, misschien zou het dit keer meevallen…

We hebben veel gebeden of de vakantie in ieder geval nog mocht lukken, omdat we zoveel zin hadden om tijd met het gezin door te brengen en te genieten van de natuur in Oostenrijk, het wandelen met elkaar, spelletjes in de avond en ook nog wat tijd voor ons samen ;). Met veel dank aan God kan ik jullie vertellen dat de vakantie heerlijk was! Ik genoot extra van elke dag dat ik nog mee kon de bergen in. Maar tegen het einde van de vakantie werd het wel steeds lastiger om m’n eten erin te houden. 
Eenmaal weer thuis was ik 8 weken zwanger en kon ik helaas steeds minder. We hebben echt pittige weken gehad. Weken waarin ik alleen maar kon overgeven, op de bank en op bed hangen/liggen en mijn man voor de kinderen moest zorgen. Hij was (en is uiteraard) echt super! De kinderen bleven lekker in hun vel zitten, doordat hij zoveel thuis kon zijn,wat een zegen!!We hebben geweldig veel hulp gehad vanuit onze gemeente. Wat een zegen om te ervaren dat de gemeente als een familie om ons heen stond en dagelijks eten bracht, het huis schoonmaakte en zelfs meedacht in het maken van een traktatie ;). Ook onze familie heeft veel geholpen.
Een zwangerschap met hyperemesis gravidarum (zoals het officiëel heet) is lichamelijk zwaar. Elke prikkel veroorzaakt dat ik ‘boven de wc hang’. Ik zeg wel eens voor de gein dat ik in zulke weken de wc-pot heel wat meer omarm dan mijn man ;). Maar ook geestelijk ervaar ik het keer op keer als niet gemakkelijk. Heel wat weken kon ik in vertrouwen wachten tot het weer over ging, maar als het zó lang duurt (een week of 10) en je zo weinig vooruitgang ziet, is de boze de eerste die op je nek springt en je leugens in begint te fluisteren. Misschien dat je door de hormonen daar ook nog wat gevoeliger voor bent. Ik dacht echt dat de Heere God niet meer naar me omzag. Dat Hij belangrijkere kinderen had om Zich mee bezig te houden. En toch, ondanks die gedachten kon ik tegelijkertijd niets anders doen dan me vastklampen aan Hem!
Wat ik de afgelopen weken echt (meer) heb mogen leren zien is dat de Heere ook van mij houdt wanneer ik niets voor Hem kan doen. Ik wil zó graag nuttig en opbouwend bezig zijn, tot Zijn eer, en tot zegen voor anderen. En ik kon niets… Ik moest echt sterven aan mezelf, aan mijn trots (mensen haalden zelfs onze vieze was op, ook die was waarin onderbroeken van de kinderen zaten waar ongelukjes in hadden plaatsgevonden enzo ;)), maar dus ook aan het idee dat ik alleen goed voor God ben als ik werkzaam voor Hem ben. Hij liet anderen voor mij zorgen. Ik had geen energie en concentratie voor stille tijd. Ik kon niemand bemoedigen, maar had anderen nodig om af en toe bij uit te huilen of met me te bidden. Maar de Heere liet me keer op keer – door alle duistere gedachten heen – zien dat Hij mij liefheeft, gewoon om wie ik ben, niet om wat ik doe. En dat is bijzonder om te mogen weten!
Inmiddels zijn we op de helft van de zwangerschap en is het overgeven gestopt en krijg ik weer wat meer energie. Ik voel het kindje heerlijk bewegen in mijn buik en we kijken uit naar het moment dat we hem of haar kunnen verwelkomen in ons gezin. 
Ik hoop ook weer wat gezinsmomenten te gaan plaatsen. In de afgelopen tijd is mijn man wel doorgegaan met gezinsmomenten, maar we hebben er geen verslagjes van gemaakt. Dat is eigenlijk wel jammer voor jullie, want hij heeft veel leuke dingen gedaan met de kinderen. Misschien moet ik hem vragen m’n blog over te nemen ;).

In Hem verbonden,

Lees Interacties

Reacties

  1. Carlien vw zegt

    Van harte gefeliciteerd met dit wonder! Fijn dat je je beter voelt, ik hoop dat je een stijgende lijn erin ervaart! Gods zegen voor jou gezin! Heerlijk dat Hij nooit los laat en je dat mocht ervaren, door alle misere heen..

  2. Rianne zegt

    Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik hoop dat je er toch nog van kan genieten.

  3. Anoniem zegt

    Van harte gefeliciteerd! Fijn dat het nu beter gaat. En ook, wat fijn dat je zoveel lieve mensen om je heen had (hebt) die je helpen als het nodig is. Een goede zwangerschap toegewenst verder!
    Groetjes Gerda

  5. Marleen Bontje zegt

    Gefeliciteerd met je zwangerschap. Hoezo niets gedaan voor God? Je hebt anderen de kans gegeven om voor jou te zorgen en zo zijn Liefde te laten delen. God heeft anderen de kans gegeven om voor jou te zorgen zodat zij weten dat ze nodig zijn.

  7. Ariëtte zegt

    Van harte gefeliciteerd. Wat een wonder weer!
    En ook, wat pittig (weer). Sterkte hoor! Fijn dat je weer een beetje aan het opkrabbelen bent.

  10. Marjet zegt

    Gefeliciteerd, Mirjam, wat een goed nieuws! (het bleef al zo lang stil op je blog…) Je hebt zoveel voor anderen gedaan, wat heb je ons en mij vaak bemoedigd, dus voel je absoluut niet schuldig. Moeilijk lijkt me om je aan de zorg van anderen over te moeten geven. Heerlijk om zo'n liefdevolle God te hebben hè? Gods zegn gewenst voor jou en je gezin, lieve groetjes van Marjet!🍁

  12. Amanda - Thuisgeloven zegt

    Ik kom even bij je blog om het hoekje kijken en dan lees ik dat je zwanger bent, wat mooi zeg!!! Van harte gefeliciteerd en wat is het heftig voor je geweest. Wat mooi dat er mensen om je heen waren die voor je klaar stonden, God kan op die manier ook Zijn liefde voor jou laten zien door anderen heen. Fijn dat het weer wat beter gaat, ik wens jullie van harte Gods zegen (en natuurlijk houd je ons als lezers op de hoogte 😉 Liefs