Eerlijk gezegd keek ik best uit naar dit gezinsmoment. We doen regelmatig iets rondom karaktervorming, maar soms verlang ik er ook naar om de kinderen te laten zien dat de Heere genadig is, vol van liefde en barmhartigheid. Maar, op de een of andere manier was het in de laatste verhalen steeds zo dat er een ander thema naar voren kwam. Mijn man zei heel nuchter: ‘Blijkbaar wil de Heere dat we dit leren aan de kinderen.’ En natuurlijk vertellen we ook tijdens zulke lessen dat ze met hun zonden naar de Heere Jezus mogen gaan en dat Hij hen wil vergeven, maar toch keek ik dus uit naar deze geschiedenis :).
Ik had gelukkig het platenboek van Ikeg inmiddels in huis en kon gebruik maken van de mooie platen bij dit verhaal!!
Hierna vertelde ik dus het verhaal van Mefiboset, hoe hij als kind viel en daardoor kreupel werd en hoe David hem liet halen om hem vriendelijkheid te bewijzen. Ik legde uit hoe ongebruikelijk dit was, omdat een nieuwe koning meestal de familie van de vorige koning liet doden. Hierdoor was Mefiboset bang voor David. Wat zal hij verbaasd geweest zijn toen David hem zo goed behandelde!! Ik vind dit zo’n prachtige geschiedenis. Het laat zo mooi het Evangelie zien! Wij hebben Gods goedheid niet verdiend, maar de Heere schenkt het ons, uit GENADE!
Na het verhaal hadden we echt een mooi gesprekje met de kinderen. Onze kinderen zitten op een school waar de nadruk erg gelegd wordt op het feit dat de kinderen een nieuw hart moeten krijgen. Ik merk dat de kinderen de term niet altijd goed begrijpen of kunnen verwoorden, maar ergens wel aanvoelen wat ermee bedoeld wordt. Ik vroeg aan de kinderen of ze dachten dat ze een nieuw hart hadden. De een zei: ‘Soms denk ik het wel, maar als ik echt erover denk, denk ik dat ik het niet heb.’ Daarom legden we uit wat bedoeld wordt met ‘een nieuw hart’ en vroegen we of de kinderen wisten hoe ze dat konden krijgen. Er kwam niet veel meer dan: ‘Bidden’, en dat is natuurlijk ook een goed antwoord :). We hebben tegen de kinderen gezegd dat we er graag met hen samen om willen bidden als ze het lastig vinden om dit zelf te doen, maar dat ze dan wel zelf een keer dit moeten vragen aan pappa of mamma. Wat zou het mooi zijn om dit moment samen met 1 van je kinderen te mogen beleven! Daar kijken we naar uit! Het was in ieder geval heerlijk om zo even een kijkje in hun hart te mogen hebben. Zo’n gesprekje kun je voorbereiden, maar valt toch niet te plannen. Daarom was ik dankbaar voor de openheid.
Ik was dit keer eigenlijk te laat begonnen aan de voorbereidingen, dus kwam ik een beetje in de knoop met het werkje. Bij alles wat ik bedacht, kwam ik materialen te kort en daar is dan weer lastig aan te komen op zondagmiddag… Dus werd het uiteindelijk dit:
Ik was er niet erg tevreden over, maar de kinderen vinden het heerlijk om te verven. Dus mochten ze het hele blad vol verven en plakten we er later de letters op. Onze oudste leert net lezen, dus die heeft elke dag wel een keer of 5 voor de tekeningen gestaan en las hardop: ‘G-E-N-A-D-E, genade, genade, genade.’ Herhaling is de beste leermeester :).
In Hem verbonden,
Ariëlla zegt
Ik vind die schilderijen prachtig! Mooi jullie gezinsmoment rond de open Bijbel
Mirjam Baan zegt
Dank je wel!
Petra N zegt
Wat prachtig, dat verhaal!
Wat mooi, zo'n open gesprekje. Mooi dat ze zo open zijn he! En wat een heerlijke dag zal dat zijn, als ze vragen samen te bidden!
Enne.. je verwerking… die vind ik nou juist mooi! Zo lekker vrij klodderen met verf, heerlijk :).
(ps: Ik kan altijd zo moeilijk overweg met van die kant en klare knip- en plak-dingen;)
Mirjam Baan zegt
Haha, dank je. Kinderen zijn denk ik eigenlijk ook meer van het creatieve. Hier vinden ze het in ieder geval geweldig. Misschien moet ik het vaker doen. Er hangen nu hele mooie bomen van ons gezinsmoment gisteren, een blogje erover volgt ;).
Onder de knotwilg zegt
Ha,wat herkenbaar, als wij niets creatiefs hebben gedaan tijdens het gezinsmoment vraagt oudste wanneer we nu eindelijk aan het gezinsmoment beginnen 😉