Ken je dit lied?
Vader, zie Uw kind’ren naadren:
smekend komen wij tot U,
open toch de hemelvenst’ren;
zend een Geestvernieuwing nu.
Velen die zich Christen noemen,
blijven nog van verre staan;
wereldzin verslapt hun leven,
Heer, zeg hun aan ’t werk te gaan.
Gij toch zijt nabij, o Vader,
Gij toch hoort Uw volk, o Heer,
Vader, wil ons niet voorbijgaan,
schenk ons een herleving weer!
Reinig ons, ook mij, van zonden,
dat niets in mij U weersta,
neem mij, breek mij, vul mij, zend mij!
Dat ‘k met kracht getuigen ga.
Ik zong het… Ik zong het lied met heel mijn hart, als een gebed tot Hem. En ik meende het, de Heere mocht mij nemen, breken, zodat Hij mij kan vervullen met meer van Zichzelf.
En toen werd ik zwanger… Wat was ik blij toen ik de test in mijn handen had! En ik was ervan overtuigd: dit keer wordt het een fijne zwangerschap, zonder complicaties.
Niets is minder waar. Het is misschien wel de zwaarste zwangerschap tot nu toe.
En ik zal eerlijk tegen jullie zijn. Mijn hart was opstandig! Waarom liet de Heere dit nu weer gebeuren? Terwijl mijn gezin me nodig had? Waarom verhoorde Hij mijn gebed niet?
Vorige week bracht Hij me het moment in herinnering, 2 momenten eigenlijk, waarop ik bovenstaand lied zong, mezelf opnieuw aan Hem toewijdend. Toen ik het zong, wist ik het: breken doet pijn! Het was of Hij vorige week tegen me zei: ‘Welk gebed wilde je liever vervuld zien? Die van een fijne zwangerschap? Of het gebed dat je toen zong?’ Ik boog mijn hoofd…
Ik weet niet of je het herkent, maar ik denk dat we te snel denken dat we wel weten wat het beste voor ons is. En als God het dan niet op die manier laat gaan in ons leven, zijn we opstandig, en kan boosheid wortel schieten in ons hart. Maar Zijn plan is hoger, dieper, groter, beter!
Nee, niet alle vragen zijn uit mijn hart. Maar ik wil Hem vertrouwen. ‘Vader, wat U doet… is goed!’
In Hem verbonden,
Flourish like a Palm Tree zegt
Wat eerlijk Mirjam! Mooi dat God je weer bij dit lied bepaalde. Ik herken je vragen wel ja. Soms zou je het zo graag eens anders willen.. Gelukkig mogen we vertrouwen op Zijn plan! Hoe gaat het nu met je zwangerschap? En moet je nog lang of is het einde in zicht?
Mirjam Baan zegt
Inderdaad, vertrouwen op Zijn plan…
Het gaat op zich best aardig. Overgeven is helemaal over, maar heb gewoon weinig energie. We verwachten de baby in augustus. Kijk er echt naar uit. Wanneer ben jij uitgerekend?
Groetjes!
Flourish like a Palm Tree zegt
Fijn dat het overgeven voorbij is! Weinig energie is herkenbaar, erg lastig als je juist veel wilt doen. Maar ja.. Voor het goede doel, denk ik dan maar steeds weer! Grappig, ik ben ook in augustus uitgerekend, helemaal aan het eind vd maand. Succes de komende maanden!
Lisanne van Dijk zegt
Ik vind het ook herkenbaar. Op zulke momenten is voor mij de gedachte 'God is in control' erg bemoedigend. Hij weet exact wat Hij doet en niets loopt Hem uit de hand. Ik ben soms blij dat ik niet alles snap en dat ik het gewoon bij Hem kan laten want daar is het goed. Waar zouden we zijn zonder Hem? Sterkte..
Mirjam Baan zegt
Amen! En, tot vrijdag ;).
Anoniem zegt
Wat mooi dat God je terug brengt naar dat lied. Ik kende het niet. Ik probeer heel bewust zo weinig mogelijk God te vragen: "waarom ik?" Als ik mezelf ook maar betrap op zulke gedachtes dank ik God bewust en hardop voor alles wat wel goed gaat. Ik kom er altijd achter dat ik voor zoveel meer dankbaar ben. Vervolgens dank ik God ook voor de kracht die ik van hem krijg om door te gaan. Ik ben in juli uitgerekend en heb tot voor kort de perfecte zwangerschap gehad. Nu begin ik overal pijntjes te krijgen maar ik dank God elke dag dat ik zwanger ben (dan maar met vermoeide benen, een pijnlijke rug en voeten die liever niet willen lopen).
Groetjes, Marianne
Petra zegt
Ja, ik snap zo wat je schrijft. Onbewust denk ik ook soms dat ik wel weet wat het beste voor me is (of nog meer… wat absoluut niet het beste voor me is).
Sommige moeilijke dingen kan ik veel makkelijker in Zijn Handen leggen dan andere. Met die andere blijf ik dan worstelen, onrustig, vol onbegrip. Omdat ik het gevoel heb dat dít ècht absoluut niet meewerkt ten goede!
Nu ik het opschrijf, bedenk ik me.. maar ík laat het ook niet meewerken ten goede.. Gód laat het meewerken ten goede..
Ik kan me echt voorstellen dat zo'n buitengewoon zware zwangerschap een diepe beproeving is (geweest). Niet voor je kinderen kunnen zorgen, misschien wel heel labiel zijn, of ongeduldig (omdat het niet zomaar klachtjes en pijntjes zijn, maar hele zware complicaties met uitroeptekens).. dat is gewoon vreselijk pijnlijk voor je moederhart, en je voelt je misschien alleen maar tekort schieten. Juist als je lichaam zwak is, kun je zo extra vatbaar zijn voor schuldgevoelens, die je moedeloos maken.
Ontroerend, genadig, dat de Heere je weer opnieuw bracht tot overgave. Geen geestelijke 'roze wolk', maar misschien wel doorleefder dan ooit.. Vader, wat U doet… is goed.
Mevrouw Wispeltuut zegt
Afgelopen zondag ging het over Petrus. Een mooie uitspraak die me bijbleef; 'Een kruis is genade. Draag het kruis, zoals Hij. Uiteindelijk ontvang je de kroon, zoals Hij.'
zus zegt
Ik herken zó wat je meemaak, ik dan wel niet met een zwangerschap maar wel net uit een diep dal gekropen… en ja ik had hetzelfde gebed gebeden en toch was het kruis zo zwaar. En nu achteraf had ik het niet willen missen, ik heb zoveel geleerd. Vooral dat Hij altijd voor me zorgt hoe ik me ook voel. Nog meer overgave. Wat kunnen we ons slechte kruisdragers voelen hé!? Wat een aanbidding kun je dan hebben hoe Hij Zijn kruis gedragen heeft voor ons!
Ik wens je de kracht van de Heilige Geest toe in alles en dat je toch heel veel mag genieten van dat kleine kindje in je buik…
Mirjam Baan zegt
Dank je wel. Je reactie raakt me, omdat het zo herkenbaar is wat je schrijft. Jij ook van harte Zijn nabijheid gewenst!
Verie -Vestywo- zegt
Prachtige blog, Mirjam! Ik ga je volgen..
Lieve-Groetjes, Verie