Positieve beproeving

Onze oudste mocht afgelopen maandag voor het eerst naar school. Hij keek er heel de vakantie al naar uit. Ik niet… Ik heb al weken een knoop in m’n maag als ik er alleen al aan denk. Duizend gedachten duizelen door mijn hoofd. Ik vraag me af of hij het fijn zal hebben op school en hoe hij zich cognitief zal ontwikkelen. Maar veel meer nog vraag ik me af of hij zal veranderen qua gedrag, of de band die ik met hem heb, kwetsbaarder zal worden en welke invloed de school op zijn geestelijke ontwikkeling zal hebben.

Afgelopen zaterdag werd ik naar huis gebeld. De oudste was ziek. Erg ziek. Wat was ik bezorgd. Hij kon niet slapen van de benauwdheid en het hoesten. Ik ook niet. De nachten waren zwaar. De dagen ook. Het verzorgen van een ziek kind kost energie. Het binnen zitten viel me zwaar. En toch… Ik voelde het ook als een mogelijkheid om hem nog een weekje heel dichtbij me te hebben. Hij sliep in mijn bed en riep heel de dag ‘mammie’ aan me. Ik fluisterde hem keer op keer in zijn oor hoeveel ik van hem hield en we vroegen samen of de Heere hem beter wilde maken.

De afgelopen week was een beproeving. En toch had ik die niet willen missen. Omdat er ook een positieve kant was.

Verblijd u altijd. Bid zonder ophouden. Dank God in alles. Want dit is de wil van God in Christus Jezus voor u.  {1 Thes. 5:16-18}

In Hem verbonden,