Vreugdevolle roeping

Onvoorwaardelijke liefde

Geen categorie

‘Je jongste gaat ook bijna naar school, toch?’, vroeg ik voorzichtig. Het mannetjemstond voor me, zijn laarsjes in de plas, de eerste spetters al op zijn broek. ‘Ja, hoor, heerlijk! Eindelijk weer eens tijd voor mezelf. Niet meer heel de dag dat ‘mamma, mag ik dit, mamma, mag ik dat..’ aan mijn hoofd. Ik ben er echt aan toe!’ Het kereltje tilde zijn hoofd op en keek ons aan. Ik gaf hem een knipoogje. Tegelijk voelde ik schaamte. Plaatsvervangende schaamte. 
Denk niet dat ik het altijd fantastisch vind om minimaal 2 van de 4 kinderen thuis te hebben. Er zijn dagen dat ik het liefst oordoppen in zou stoppen, me wil begraven onder 6 dekens en minstens zoveel kussens. Maar, die ene blik van dat kereltje zette alles om mij heen even stil. Hij stond daar, verlangend naar liefde, aandacht, het gevoel waardevol te zijn. Hij grijnsde bij mijn simpele knipoog.
Wat was de boodschap van zijn moeder? Misschien onbedoeld? Niet datgene waar hij op hoopte. 
Terwijl ik naar huis reed, voelde ik een handje op mijn schouder. Het plakte nog een beetje van het laatste snoepje dat uit mijn tas gevist was. 

Terwijl ik in de achteruitkijkspiegel keek, vonden mijn ogen die van haar. Ik zag datzelfde verlangen: hou van mij. Kennen we dat verlangen niet allemaal? Opnieuw besefte ik weer wat een zegen het is dat ik thuis kan zijn bij mijn kinderen. Hen verzorg, maar bovenal hen
kan zegenen met liefde. Onvoorwaardelijk. Zoals Mijn Hemelse Vader bij mij
heeft gedaan en doet, elke dag weer. En nooit zucht als ik bij Hem kom met mijn
vragen of zorgen. Wat verlang ik ernaar op Hem te lijken. Om genade uit te
delen, wanneer dat nodig is. 

Lieve ouder, ik hoop dat je dit verlangen met mij
deelt. O nee, het zal niet perfect gaan, we zullen falen, we zullen soms te
harde woorden spreken of niet onvoorwaardelijk lief kunnen hebben. Maar, God
kijkt naar je hart. Heb je kinderen lief, maak tijd voor hen en zegen hen, met
onvoorwaardelijke liefde. Ze zijn het zo waard.  

In Hem verbonden,

Lees Interacties

Reacties

  2. Anoniem zegt

    Wat een mooi bericht, Mirjam! Inderdaad: de Heere houdt van ons en we kunnen altijd bij Hem terecht, Heerlijk om er ook vol aandacht voor de kinderen te mogen zijn! Laten we maar veel bidden om geduld en om liefde te kunnen geven… Veel zegen bij de opvoeding van je kinderen gewenst en geniet ervan!
    Hartelijke groet van Marjet.

  5. Willemien Malenstein zegt

    Mooi geschreven, maar ook herkenbaar! Toch voelt het voor mij soms dubbel…ben zelf moeder van vijf kinderen tussen de 0 en 13 en ik merk dat ik wel echt bidden moet om kracht om de liefhebbende moeder te zijn. Dat ben ik wel maar soms voel ik ook de wens om even uit te puffen…

  6. Amanda - Thuisgeloven zegt

    Ja kinderen zijn kostbaarheden aan ons toevertrouwd. Wat belangrijk hen te koesteren. Ik denk inderdaad dat die moeder het niet bewust zei, maar het gewoon niet zag. En dat is ook altijd weer de genade die we zelf nodig hebben. Dat onze ogen steeds weer opnieuw geopend mogen worden. Dat kan ook door zo'n blog. Mooi om te lezen en weer bij stil te staan.

  7. Daniëlle Broer zegt

    Mooie blog! Klinkt als het boek 'Genade als basis' van Tim Kimmel. Ken je die?

  8. Anoniem zegt

    Wat een zegen als je het -door genade- anders mag zien! Onze kinderen zijn het zo waard. Ik ben zo dankbaar dat God mij die genade geeft voor iedere dag.
    Zijn zegen toegewenst! Grt. Nelleke

  9. Anoniem zegt

    Hmz, misschien… weet niet hoor.. was deze mama al wel een jaar of ehm.. 44? En al een jaartje of 24 thuis met steeds een nieuw kleintje? En dan 's avonds aan de gang, in gesprek, helpend met huiswerk van de pubers?

    Ik kijk overigens voortaan wel uit of de moeders waar ik tegen praat niet ergens op het www een blog bijhouden waar je zomaar ineens onderwerp van kan worden 😉

    • Mirjam Baan zegt

      Even ter verduidelijking… Dit is geen letterlijke situatie die ik hier beschreven heb. Het is een combinatie van situaties, momenten die ik ooit eens heb meegemaakt en die ik hier samen gevoegd heb. Geen idee wie je bent (jammer dat je geen naam vermeld hebt), maar je kan gerust nog met me praten hoor :). Ik ben natuurlijk wel wijzer dan dat ik zo'n situatie letterlijk op het www zou plaatsen. Dat zou erg ongepast zijn. Bedankt voor je reactie!