Al 2 weken zat het cadeautje verstopt in een schoenendoos. Een prachtige, zelfgemaakte vlinder. En vanmorgen mocht hij me er eindelijk mee verrassen. En verrast, dat was ik absoluut! Trots, dat ook. En ik voelde me de gezegendste onder de vrouwen :).
Het moederschap is prachtig. De Heere zegende ons toen Hij ons kinderen schonk. {Zie ook psalm 127}
En vanmorgen voelde ik die zegen heel tastbaar, in de vorm van een vlinder en de zelfgemaakte tekeningen.
Moederschap is een roeping. Ik besef het meer en meer. Kinderen zijn er niet om ‘uit te besteden’, maar om lief te hebben, te koesteren, te onderwijzen. Het kost energie. Het kost onze ‘eigen’ tijd, het kost ons onszelf.
Laat deze moederdag voor ons een dag zijn van {hernieuwde} toewijding. Aan onze kinderen, onze gezinnen. Maar bovenal aan Hem die ons het moederschap schonk. Hij verkoos jou en mij om de moeder van deze kinderen te zijn. En Hij maakt geen fouten!
‘Verkies de moeder te zijn, één in Hem, op de plek die Hij je heeft toevertrouwd.’
In Hem verbonden,
chamila zegt
mooi mir!
Jedidja zegt
Mooi! Dank je wel.