Door: Dirk van Genderen
Elk ongeboren kind wordt wonderbaar door God geweven in de moederschoot, lezen we in Psalm 139. Het is een prachtig kunstwerk, van de grote Schepper, gemaakt op het veiligste plekje op aarde… Ooit, maar nu allang niet meer. De massamoord op dit ongeboren babyvolk moet stoppen. Zoals God ooit door Mozes tot de Farao zei: ‘Laat Mijn volk gaan…’ zo zegt Hij nu – zo stel ik me voor: ‘Laat Mijn baby’s leven…’
Hoe zal er vanuit de hemel worden gekeken naar wat er in abortusklinieken gebeurt, in ‘de duistere oorden van het land’ (Psalm 74:20)? Mijn hart huilt, als ik hieraan denk. Is er op deze aarde een groter kwaad dan de vernietiging van – wereldwijd – meer dan 50 miljoen ongeboren kinderen, elk jaar weer? Nee, toch… De baarmoeder is verworden tot de meest gevaarlijke plaats op aarde. Nergens vallen zoveel slachtoffers. In ons land alleen al meer dan 30.000 per jaar.
Kunstwerk
Deze kinderen mogen niet geboren worden. Het levenslicht is hun niet gegund. Massamoord. Een ander woord kan ik er niet voor bedenken. Lees Psalm 139 maar eens, hoe mooi daar geschreven wordt over nieuw leven dat God in de moederschoot wonderlijk weeft. Ons leven is Zijn kunstwerk.
Het is walgelijk wat er in de abortusklinieken gebeurt, die verhullend gezondheidscentra worden genoemd. Wat moet zo’n ongeboren kindje een vreselijk lijden ondergaan als het wordt verbrijzeld. We zouden veel krachtiger op de bres moeten staan voor het ongeboren leven! Of hebben we ons er al bij neergelegd dat de strijd verloren is?
Nu er aanstaande week verkiezingen zijn voor de Provinciale Staten en de Waterschappen en indirect ook voor de Eerste Kamer, spoor ik politici aan pal te staan vóór het leven! Een dringend beroep doe ik met name op de CU en de SGP, die het huidige kabinet overeind houden, om hun steun aan dit kabinet veel directer te koppelen aan de bescherming van het ongeboren leven. In de zin dat er stappen gezet moeten worden om het aantal abortussen te verminderen.
Ik heb buitengewoon veel bewondering voor mensen die geregeld bij abortusklinieken waken en bidden, in het verlangen ongeboren kinderen te redden. Dat zouden meer mensen moeten doen, als een getuigenis dat het leven heilig is.
Het bloed van alle geaborteerde kinderen roept vanaf de aardbodem tot God in de hemel. Laat we hier niet lichtvaardig over denken. We roepen Gods oordelen over ons heen door onze ongeboren kinderen op te offeren aan de goden van vrijheid, welvaart, gezondheid en luxe. Het zijn de hedendaagse mensenoffers! Wat kunnen we anders doen dan tot de Heere naderen en Hem vragen of Hij Zich over ons land wil ontfermen en onze zonden wil vergeven?
Vergeving en hoop
Enorm groot zal de schare zijn van alle kinderen die nooit geboren mocht worden. Geschat wordt dat er sinds 1970 zo’n 1,5 miljard ongeboren kinderen zijn geaborteerd, gedood, ruim 20 procent van de huidige wereldbevolking. Ooit zullen de aborteurs alle kinderen weer terugzien die ze gedood hebben wanneer ze voor Gods rechterstoel zullen staan. Wat zullen ze dan een spijt hebben. Nu is er voor abortusartsen echter nog bekering mogelijk. En ik weet het: veel vaders en moeders worstelen ermee dat ze ooit hun kindje hebben laten aborteren. Wat een wroeging, wat een spijt. Maar ook voor hen is er vergeving als ze door genade hun vertrouwen op de Heere Jezus leren stellen. Wat een goed werk doen hulpverleners die deze mensen bij de hand nemen, met hen praten, hen begeleiden en hun laten zien dat er ook voor hen vergeving en hoop is.
Zal er in de hemel wel een plaatsje zijn voor deze kinderen die op de aarde niet welkom waren? Dat geloof ik zeker. De Heere Jezus zei immers: ‘Laat de kleine kinderen tot Mij komen en verhinder hen niet, want voor zulke mensen is het Koninkrijk van God’ (Lucas 18:16).
Bron: http://www.habakuk.nu/
In Hem verbonden,
Lisanne van Dijk zegt
Ja, het is gruwelijk.. ik stop het idee altijd het liefst weg omdat ik het nauwelijks kan verdragen wat er gebeurt. Goed om er weer eens bij stil te staan en over te denken en voor te bidden!
Minke zegt
Begrijp me niet verkeerd, ik sta zeker niet achter abortus, maar er zijn misschien situaties denkbaar dat er geen andere keus lijkt.
Misschien kunnen we bidden voor kracht voor deze mensen die deze moeilijke keus maken. Want besef wel, wij weten niet wat de reden is en de gedachte van deze mensen. Er zullen ongetwijfeld tussen zitten die het kind niet wilden houden, maar er zullen ook veel ernstiger gevallen tussen zitten. Denk aan dwang of zwanger na misbruik/verkrachting. Misschien kunnen we er wat genuanceerder naar kijken. En bidden voor hoop, kracht en leiding van God voor deze mensen.
Mirjam Baan zegt
Hoi Minke, Precies, zoals je zegt, soms LIJKT er geen andere keus.. Daarom zou er vanuit de overheid veel meer gedaan moeten en kunnen worden om te laten zien dat er een wel een andere keus is. Ik wil niet ongenuanceerd over komen, maar ik vind het lastig dat mensen vaak met het argument van verkrachting komen. Hoeveel procent van de vrouwen die een kind aborteren zullen daadwerkelijk verkracht zijn? Ik hoorde pas nog een prachtig getuigenis van een vrouw die het kindje toch gehouden had. Daar heb ik zoveel bewondering voor. Bidden om kracht, helemaal met je eens, maar ik bid wel of mensen de moed krijgen om de juiste keus te maken, dat ze zullen kiezen voor het leven…