Gezinsmoment – Vrucht van de Geest – Blijdschap

Eerlijk gezegd twijfelde ik een beetje of ik wel wilde doorgaan met het plaatsen van deze ‘serie’ gezinsmomenten. We beleven er zelf als gezin mooie momenten mee, maar er wordt al zoveel moois geplaatst in ‘blogland’, dat ik me afvroeg of het wel ‘nut’ heeft. Maar, om er nu mee te stoppen, geeft ook zo’n open einde, dus vandaar toch maar een derde bericht over ‘de Vrucht van de Geest’…

Blij zijn kinderen gelukkig vaak. Maar de echte blijdschap kunnen we alleen in Hem vinden. Wanneer de Heilige Geest in ons hart woont, is er een diepe blijdschap, die niet afhankelijk is van goede omstandigheden, mooie spullen, gezondheid, enzovoorts, maar die geworteld licht in het werk van Christus. Daarom hebben we geprobeerd de kinderen uit te leggen dat ze het geluk niet in al die andere fijne dingen in het leven moeten zoeken, maar in de Heere Zelf.

Nadat we gezongen hadden, heb ik de gelijkenis verteld van de verloren zoon. Hierbij kun je steeds heel mooi de link maken naar het zoeken naar blijdschap {of geluk}, en dat hij die niet vond. Hij had het al bij de vader en ontving het daar weer. Het is heerlijk om zo’n verhaal zo dichtbij de kinderen te mogen brengen en open mondjes en inlevende oogjes te zien.

Daarna hebben we met elkaar gepraat over waar die verloren zoon zijn blijdschap in vond. Hierbij hebben we een soort kijkdoos gemaakt. Het idee komt van deze site. Je moet een aantal scheidingswanden in de schoenendoos maken. In 4 kleine vakjes hebben we allerlei dingen geplakt en gestopt waarin mensen hun blijdschap zoeken. De kinderen hebben zelf meegedacht, dus dit waren hun ideetjes: 1. Een vakje met lekker eten, snoep, enz. 2. Muziek, want sommige mensen luisteren naar verkeerde muziek 3. Sport, met name de oudste vond allerlei voetbalplaatjes 4. Speelgoed, hier heeft de middelste zich op uitgeleefd, ze knipte alsof alles wat ze uitknipte ook gekocht zou worden :).
De andere helft van de schoenendoos hebben we gevuld met kijkdoos-plaatjes van de geboorte van de Heere Jezus en alles wat ons echte blijdschap kan schenken, zoals een plaatje van een Bijbel, een kerk, enz.

Natuurlijk hebben we uitgebreid in de doos gekeken toen hij klaar was. ‘Ik zoek blijdschap in… muziek, nee, daar is het niet. In veel en mooi speelgoed, nee daar is het ook niet…. In de Heere Jezus, ja, daar is het!’

Tot slot hadden we 2 bakjes vol met balletjes. We hebben afgesproken dat elke keer als we mopperen en klagen, we een balletje moeten pakken en iets moeten noemen waar we blij en dankbaar voor zijn. Dit voor een stukje bewustwording.

Ik heb me dit keer echt afgevraagd of de kinderen het begrepen hadden. Ik weet niet of het doel van dit gezinsmoment echt overgekomen is. Maar, wanneer we een zaadje in de grond stoppen, duurt het ook een tijdje voor er iets te zien is van wat een plantje gaat worden. Laat staan dat er al een vruchtje te ontdekken is. Ik moet leren om geduld te hebben, en gelukkig, ook die les komt gauw aan de beurt tijdens de gezinsmomenten!

In Hem verbonden,