Een tijdje terug hielden we een gezinsmoment over ‘samenwerken’. We liepen als ouders, misschien ik vooral als moeder, er een beetje tegenaan dat de kinderen het wat lastig vonden om mee te helpen met bijvoorbeeld de tafel afruimen, of mee opruimen van het speelgoed, enz. We hadden daar al een aantal keer wat van gezegd, maar het leek ons goed er ook tijdens het gezinsmoment aandacht aan te besteden.
Als intro vertelde ik dat we over ‘samenwerken’ na gingen denken. Ik vroeg waar de kinderen aan dachten bij het woord ‘samenwerken’. We maakten een woordweb met alles wat ze noemden. We vulden het zelf aan met dingen als ‘gelijk je pyjama aantrekken als je naar bed moet’. Eén van de kinderen vroeg: ‘Waarom is dat samenwerken?’ Dus legden we uit dat gehoorzamen eigenlijk samenwerken is met je ouders. Het was grappig om te merken dat de kinderen dit nog nooit zo bekeken hadden.
Hierna vertelde ik het verhaal van Nehemia die naar Jeruzalem gaat om de muren te herbouwen. In dat verhaal zie je dat iedereen samenwerkt. Een ieder doet waar hij goed in is en ze zetten hun gaven in voor het gezamenlijke doel. Maar Sanbalat en Tobia werken juist tegen! Bij het verhaal gebruikte ik deze platen.
Na het vertellen stelden we de kinderen de volgende vragen:
Nehemia werkten samen met de andere mannen aan een de muur. Hoe denk je dat ze zich gevoeld hebben toen het af was?
In het verhaal (Nehemia 3:5) hoorden we dat de edelen, de rijke inwoners van Tekoa niet hielpen met de wederopbouw. Waarom denk je dat ze weigerden mee te doen aan het werk?
Welke werkjes of klusjes zou jij liever niet doen in ons huis?
Wat zegt de Bijbel over Baruch, de zoon van Zabbai? Hoe werkte hij?
Denk je dat God meer tevreden was met de edelen van Tekoa of met Baruch, de zoon van Zabbai?
Toen de Israëlieten bang en ontmoedigd werden, herinnerde Nehemia hen eraan te blijven vertrouwen op God. Als onze gezinsleden of vriendjes moe zijn en zin hebben om te stoppen, hoe kunnen we ze dan aanmoedigen?
Hoe voel je je als iemand stopt in het midden van een spel dat je samen speelt?
Tot slot maakten we een leuke verwerking waarbij de kinderen moesten samenwerken. Ze kregen een A4 waarop ik van tevoren allemaal dezelfde strepen (patroon) had getrokken. Als we de papieren bij elkaar legden, vormden alle lijnen een grote ruit. De kinderen moesten 1 schilderij maken en dus met elkaar overleggen hoe ze van de verschillende papieren een geheel zouden maken. Ze moesten eerst kiezen of ze alle strepen hetzelfde wilden verven of maar een deel en daarna moesten ze ook beslissen welke kleuren ze zouden gebruiken bij de lijnen die hetzelfde moesten worden. We hebben ons er als ouders niet mee bemoeid, maar wel het goede overleg, de goede samenwerking gestimuleerd. De kinderen waren er snel uit hoe ze het zouden gaan doen en de oudste hielp de jongste. Het was mooi om het proces te zien waarin dit ‘schilderij’ tot stand kwam.
In Hem verbonden,
Lisanne van Dijk zegt
Mooi!!
Mirjam zegt
Bedankt!