Heel de week liep ik te denken wat ons volgende gezinsmoment zou worden. Soms kan ik zo graag willen dat de harten geraakt zullen worden, dat ik daardoor een beetje ‘lam geslagen’ word. Zaterdagavond was ik er nog niet uit en besefte opeens dat ik het van mezelf aan het verwachten was. Ik had er nog nauwelijks voor gebeden en bleef maar zoeken naar leuke ideetjes. Dat heb ik gauw omgedraaid… Ik ben gestopt met verder zoeken en heb het bij Hem neergelegd.
Zondagmorgen wist ik welk verhaal het zou worden en had ik ook de intro, nu nog een verwerking, maar dat is bij onze kinderen niet lastig, aangezien ze echt heel graag kleuren, zeker als wij erbij komen zitten en ook een kleurplaat kleuren. Zo konden we gisterenmiddag gelukkig toch een gezinsmoment houden. Dank U, Heere!
Na het zingen en bidden, legde ik een briefje van € 50,00 op tafel. Om de kinderen een beetje gevoel van de waarde van het geld te geven, vertelden we eerst wat je hier allemaal voor zou kunnen kopen. Alle playmobil, auto’s, poppenhuizen, enz. kwamen voorbij en de ogen van de kinderen begonnen steeds meer te glimmen.
Toen stelde ik de oudste twee de vraag: ‘Stel je voor dat ik tegen je zou zeggen dat je dit geld mocht hebben. Dat zou leuk zijn, hè? Maar, ik zou er wel iets bij zeggen. Als je dit geld aanpakt, mag je nooit meer bij de Heere horen en kun je niet bij Hem in de hemel komen. Je zou geen kind van God meer mogen zijn. Wat zou je kiezen?’
Dat was moeilijk… Ze weten eigenlijk al wel welk antwoord wij het liefst zouden horen… Maar dat geld was wel heel aantrekkelijk. Onze middelste nam als eerste de beslissing: ‘Eigenlijk zou ik dan het geld willen.’ De oudste aarzelde en zei: ‘Ik wil het allebei.’ Hoe herkenbaar :). ‘Dat kan niet, je moet kiezen.’ ‘Dan eigenlijk ook het geld.’
Eerlijk gezegd was ik blij dat de kinderen dit eerlijk durfde te zeggen. We willen geen kleine farizeeërs van hen maken en ze moeten zich veilig genoeg voelen om dit te kunnen zeggen. We hebben het ook niet veroordeeld en zijn er verder niet teveel op ingegaan. Ik zei wel dat ik ging vertellen over iemand die ook veel van geld hield en dezelfde keuze maakte.
Hierna vertelde ik het verhaal van Judas, die naar de farizeeërs ging om Jezus te verraden en daar geld voor kreeg. Wat leek hij gelukkig, hij deed wat hij zelf wilde, en kreeg er nog geld voor ook. Ik vertelde ook van de Heere Jezus, biddend in de Hof van Gethsemane. Ik benadrukte het verschil tussen Judas, die zijn eigen wil deed en de Heere Jezus, die steeds weer zei: ‘Laat niet Mijn wil, maar Uw wil geschiedde.’ De kinderen luisterden heel goed. Ik kan zo genieten van die grote ogen, die helemaal in het verhaal zitten!
Na het verhaal legde ik op 1 bank een kleurplaat van Heere Jezus en op 1 bank een kleurplaat van Judas. Ik legde uit dat ik steeds iets ging noemen en dat de kinderen moesten bedenken of dat hoort bij het doen wat je zelf wilt, of doen wat de Heere wilt. Ze moesten dan of naar de bank van Judas lopen of naar de bank met de kleurplaat van de Heere Jezus. We begonnen wat gemakkelijk met dingen als: Stelen, bidden, liegen, enz. We maakten het steeds wat lastiger met dingen als: een heel klein snoepje uit mamma’s tas halen. De kinderen wisten heel goed waar alles bij hoorde.
.jpg)
Aan tafel praatten we kort met elkaar dat het heel moeilijk is om de goede keus altijd te maken. De kinderen weten in heel veel situaties al wel wat het beste is, maar de oudste zei ook heel eerlijk dat je eigen hart het dan soms toch niet wil doen. Ik vertelde dat Judas later heel veel spijt kreeg van zijn verraad en dat hij het geld niet meer wilde. Ik zag dat dit indruk maakte en we hebben het verder zo gelaten.
We hebben heerlijk gekleurd met elkaar. Het was echt een fijn gezinsmoment. Aan Hem de eer.
In Hem verbonden,
Petra N zegt
Ja, dat herken ik zo, wat je schrijft.
Dat je lamgeslagen wordt omdat je het te goed wilt doen. Omdat je eigenlijk de kracht dus in jezelf zoekt en niet meer in afhankelijkheid aan Hem.
Ik probeer het ook echt los te laten.
Vind het ook zo raar van mezelf. Alsof het van mijn minimale, gebrekkige akties af zou hangen zeg.. wat een rare hoogmoed, en dat nog wel voor n Bijbelfeest.
OP het moment probeer ik ff helemaal niet naar het speciale te zoeken (om even helemaal af te rekenen met die ik-gedachten). Ik ga mezelf gewoon verdiepen in een onderwerp, iets eerst door mezelf heen laten gaan, en dan doe ik gewoon iets. Soms komt er bijzondere kinder-inspiratie uit voort. Soms deel ik heel simpel op kinderniveau wat me heeft geraakt en maken we er een soort schrijf-collage van. Dan wordt het een soort Bijbelstudie.
En dan drinken en eten we er fijn iets bij en zetten liedjes op die er helemaal bij passen, en knutselen we samen.
Eenvoudig kan ook heel mooi en diep zijn, ontdek ik.
Liefs,
veel zegen en kracht van God door jou heen!
Mirjam Baan zegt
Heb al vaker gezegd dat we een beetje op elkaar lijken :). Het geeft echt rust als je stopt met het zoeken naar dat bijzondere, maar ik wil me er ook niet 'vanaf maken'. Omdat wij in onze gemeente maar 1 kerkdienst hebben, willen we op zondagmiddag graag gezinsmoment doen, gewoon om de zondag een beetje gestructureerd te houden en echt gericht te zijn op Hem die dag. Dat maakt wel dat ik elke week iets 'moet' voorbereiden.
Dank je voor je reactie en mooie aanvulling weer.
Liefs!
Ilse zegt
Spannend thema hoor 😉
Maar wel waar die keuze is ook heel erg moeilijk! En zelfs papa's en mama's hebben 't moeilijk met zulke keuzes …
Wat je verder beschrijft is zo herkenbaar!…
Liefs Ilse
Alita Jacobi zegt
Dat van die vijftig euro zou ik wel eens willen uitproberen hier. Dank je wel voor het goede voorbeeld. Moed houden hoor.