Gezinsmoment – Het lichaam van Christus

Ook met ons gezin hebben we over dit thema nagedacht.

Als intro kreeg iedereen een rechthoekig stukje papier. Iedereen moest een deel van een lichaam tekenen, bijvoorbeeld een hoofd, een buik, benen, enz. Niemand mocht van de ander weten wat hij/zij tekende. Toen iedereen klaar was, legden we alles bij elkaar en probeerden er een een compleet ‘mens’ van te maken. Dit lukte niet, want we hadden een paar keer benen met voeten, maar geen hoofd. We praatten er even over door. Ik vroeg aan de kinderen of het erg is als er geen hoofd is maar wel veel voeten. ‘Dat is natuurlijk niet zo handig, want dan zie je niks’, zei 1 van de kinderen. 

We lazen met elkaar het gedeelte uit 1 Korinthe 12, waar het gaat over het lichaam van Christus en dat dit lichaam uit vele leden bestaat. Elk onderdeel van het lichaam is nodig en niets kan gemist worden. We bespraken de lichaamsdelen met de kinderen. Wat doet een hand? Wat kun je allemaal met je voet? Waar heb je ogen voor nodig? Of je pink? Hierna legden we de link met de gemeente. Wat doet iemand in de gemeente die ‘een hand’ is? En iemand die ‘een voet’ is? Sommige lichaamsdelen zijn natuurlijk best makkelijk, andere wat lastiger. Maar het mooie was dat als we het uitlegden of zelf nog dingen noemden, de kinderen heel makkelijk de praktijk hieraan koppelden. ‘Een voet’, dat is iemand die uitgaat om het Evangelie te verkondigen, ‘o, dan is die en die een voet.’ 

We praatten er ook over dat zij zelf ook een lichaamsdeel zijn en horen tot dat lichaam van Christus. Dat is natuurlijk wel interessant, om na te denken over wat je zelf dan voor gave hebt gekregen. Ook dat wisten de kinderen best goed te verwoorden voor zichzelf. ‘Ik denk dat ik een oog ben, ik zie altijd veel dingen’, zei 1 van de kinderen. We vonden het mooi om de kinderen al bewust ervan te maken dat ze anderen kunnen en mogen dienen met de gave die God ook hen gegeven heeft. Ze kunnen iemand bemoedigen door een kaartje te schrijven of door een lied te zingen. Dat is niet voor de volwassenen, maar ook voor hen.

Tot slot legden we ook nog uit dat elke lid van het lichaam even belangrijk is. Zo ook in de gemeente. De taak van koffie zetten is net zo belangrijk als spreken of het zingen begeleiden. We vinden het als ouders belangrijk dat onze kinderen leren dat ieder lid van de gemeente even belangrijk (of onbelangrijk :)) is. We hopen dat ze zien dat de verschillen door God gebruikt worden en dat ze nodig zijn om de gemeente als geheel te laten functioneren.

Als verwerking tekenden we op een stuk behang een groot ‘poppetje’. Van te voren had ik allemaal foto’s van onze gezinsleden uitgeprint. We vulden de pop op met onze foto’s. Zo vormen we één lichaam. De kinderen vinden het prachtig dat dit hier nu in onze woonkamer hangt. Ze staan er, sinds het af is, bijna dagelijks wel even bij te kijken. 

Het was een fijne middag met elkaar. 

Bij het eten lazen we nog dit verhaal. Ook dit verhaal is een aanrader bij dit thema.