Gezinsmoment – Gelijkenis – De verloren zoon

De laatste gelijkenis van de 3-luik uit Lukas 15, is de gelijkenis van de verloren zoon. Net als velen hou ik heel erg veel van deze gelijkenis. Het vertelt ons zoveel over Wie God is. Het gaat niet over hoe Hij doet, maar over Zijn karakter, Zijn Wezen. Het vertelt me van Zijn genade en liefde en barmhartigheid. De gelijkenis toont me ook wie ik ben…

We begonnen met heerlijk wat liederen te zingen met de gitaar en ook wat liedjes met de piano. Nu 2 van de 4 kinderen kunnen lezen is leuk om te zien dat ze met een boekje erbij het nog leuker vinden o om liedjes uit te zoeken en samen te zingen.

Hierna vertelde ik het verhaal van de verloren zoon, met behulp van deze platen.

Natuurlijk is dit ook voor onze kinderen inmiddels een bekend verhaal, maar door de platen sprak het opnieuw erg aan. Om het nog wat dichterbij te brengen, speelden we het verhaal na met playmobil. Dit vonden de kinderen erg leuk om te doen.

We knutselden dit werkje.

Na het eten las ik het prachtige verhaal van Patricia St John uit het boek ‘Leer mij God kennen’ over ‘de witte zakdoek’. Dit is een verhaal over een ‘hedendaagse verloren zoon’, een jongen die in de gevangenis heeft gezeten en graag zijn ouders nog een keer zou ontmoeten, maar hij durft niet naar ze toe te gaan. Hij schrijft zijn ouders een brief en vraagt of ze een witte zakdoek uit het raam willen hangen als hij welkom is. Als hij bij het huis komt, ziet hij niet 1 witte zakdoek, maar hij ziet uit alle ramen grote, witte lakens hangen. Het huis is er bijna onder bedekt. Hij was duidelijk welkom! Echt een prachtig verhaal met dezelfde strekking als de gelijkenis van de verloren zoon.

In Hem verbonden,