Voor dit gezinsmoment heb ik gebruik gemaakt van materiaal van Ikeg. Helaas had ik het juiste platenboek niet op tijd binnen, dus moest ik het deze week nog zonder illustraties doen, maar hopelijk kan ik daar volgende week wel gebruik van maken. Ikeg heeft veel mooi, bruikbaar materiaal dat geschikt is voor clubs en zondagsscholen, maar ook zeker voor huisgodsdienst gebruikt kan worden. Ze hebben naast Bijbelse verhalen ook prachtige zendingsverhalen. Bij elk verhaal zit een handleiding waarin ook gespreksvragen, Bijbel teksten om aan te leren en verwerkingsideeën staan. Wat ik vooral mooi vind, is dat ze bij elk verhaal een toepassing geven voor een gelovig en een ongelovig kind.
Ik begon met dit verhaaltje:
‘Gerrie en Richard hadden een hondje dat Rex heette. Hij was heel gehoorzaam en gedroeg zich netjes. Bijvoorbeeld bij het eten wachtte hij altijd tot de hele familie gegeten had en ging dan pas kijker of er restjes voor hem waren overgebleven. En onder het eten ging hij niet blaffen, bedelen of op een stoel zitten. Maar toen Gerrie en Richard en hun ouders met het vliegtuig op vakantie gingen, konden ze Rex niet meenemen. Buren, die zelf ook een hand hadden, wilden wel op hem passen.
Na hun vakantie zagen Gerrie en Richard er naar uit om Rex terug te zien. Maar wat wachtte hun een nare verrassing. Hij was zo lawaaierig, wild en ongehoorzaam geworden, dat ze nauwelijks konden geloven dit dit hetzelfde hondje was! Weten jullie waarom zijn gedrag zo verander was? Omdat hij twee weken bij een andere hond had gelogeerd, die wild was, veel lawaai maakte en niet wilde luisteren! Het slechte gezelschap had hem slechte manieren geleerd!
Dat zou jullie ook kunnen overkomen; als jij in slecht gezelschap bent, kan het met jou ook misgaan.’
{Bron: David, deel 2}
Hierna vertelde ik dat het bij David ook misging. Hij vertrouwde niet meer op God en Zijn bescherming tegen Saul, maar vluchtte naar het land van de Filistijnen. Hij vroeg niet aan de Heere of dit de weg was die hij moest gaan. Vervolgens komt hij in de problemen, doordat hij tegen zijn eigen volk moet vechten. Hij dacht bij de Filistijnen te kunnen wonen, zonder problemen, maar uiteindelijk brengt dit ‘slechte gezelschap’ hem veel strijd en moeilijkheden.
Gelukkig bekeert hij zich van zijn verkeerde weg en keert hij terug naar Israël, nadat hij de vrouwen en kinderen bevrijd heeft van de Amalekieten. De Heere is Hem genadig.
We praatten met elkaar door over de keuze die David maakte en dat Hij niet op God vertrouwde. Ook hebben we het doorgepraat over het kiezen van de juiste vrienden en mensen waar je intensief mee om gaat. Om dit duidelijk te maken, vertelde ik nog een voorbeeld:
Edwin is op de Bijbelclub en heeft het daar erg naar zijn zin. Hij hoort over de Heere Jezus, doet een quiz en houdt ervan om te zingen met de andere kinderen. Als de club afgelopen is, gaat hij naar huis. Daar komt hij wat vriendjes uit de straat tegen. Hij speelt met hen, maar de vriendjes zijn ruw, schreeuwen hard en zijn ongehoorzaam. Hij vertelt hen dat hij naar de club is geweest en het daar heel fijn heeft gevonden. De vriendjes lachen hem uit. Daarna vragen ze hem of hij mee gaat met hen. Ze gaan stenen tegen de ramen van een oude man gooien. Edwin gaat met hen mee en doet net zo ‘slecht’ als zijn vriendjes.
Vooral dit laatste voorbeeld maakte op de oudste indruk, waarschijnlijk doordat het herkenbaar is voor de fase waar hij zelf in zit. Vriendjes en hun mening worden belangrijker, maar hij spreekt soms ook het verlangen uit dat hij niet iets wilt doen dat de Heere niet wil. {We hadden afgelopen week een gesprekje over judo. ‘Mam, kan je op judo als je van de Heere houdt, want ik zou het wel willen, maar wil niet iets doen wat de Heere niet wil.’ Zo heerlijk als je zo’n zinnetje uit de mond van je 5-jarige kereltje hoort.}
Ter afsluiting deden we een leuk ‘ganzenbordspel’ over het leven van David. Ik vond het op deze site, onder ‘spelmateriaal’.
In Hem verbonden,
Petra N zegt
Wat goed joh, dat laatste voorbeeld ook.
Niet alleen horen en het fijn vinden, maar ook doen/zijn.
Mooi dat het het verlangen van je ventje is om de wil van de Heere te doen.
Overigens best moeilijk soms, vind ik, die concrete vragen 'vindt de Heere dit wel of niet goed?' Ik ben zelf een beetje voorzichtig met 'in de Naam vd Heere' te praten. Sommige dingen zijn glashelder, sommige dingen veel minder. Ik vind het dan moeilijk om ronduit te zeggen 'de Heere wíl dit (of niet)'.
Van de zomer had onze oudste boy van 9 jaar een kinderfeestje. 'n Slaapfeestje van n (niet christen)vriendje dat eindigde op zondagmorgen. 'n Leuk feestje. Ik kon hem dan net voor de dienst nog ophalen en em meenemen naar de kerk. Maar ja, hij zou natuurlijk geen oog dicht doen, zo'n slaapfeestje met 6 jongens.. En zou het wel of geen hellend vlak ofzo worden voor de zondagsrust?
Nou ja, een hele hoop afwegingen en ik vond het toen moeilijk om echt te zeggen 'de Heere wil dít'. Was voor mij echt n innerlijke strijd… "Heere, ik wil hem geen onnodige wetten opleggen, de zondag is een strafdag en juist een feest voor U, wat moet ik nou? Ik wil niet wettischer zijn dan U, maar ook niet slap.."
Mirjam Baan zegt
Hey Petra,
Leuk weer wat van je te horen. Je verhaal is herkenbaar. In dit soort situatie zou ik ook niet echt zeggen 'de Heere wil dit', dan zou ik zeggen, 'ik heb er over gedacht en denk dat dit het beste is'. Andere dingen kunnen wel zwart of wit zijn, toch? Het antwoord over judo heb ik nog even uitgesteld. 'Eerst je zwemdiploma, daarna gaan we hier over nadenken.' Persoonlijk zou ik op dit moment hem liever niet op judo laten gaan, omdat het zo verweven is met de oosterse religie. We hebben wel in de buurt een soortgelijke sport ontdekt, vanuit Joodse wortels, daar willen we ons nu eens in verdiepen, mocht hij er tegen die tijd nog steeds zin in hebben. Ik ben wel benieuwd wat je uiteindelijk besloten hebt :). Dat vertel je me nog maar eens 'in real life' 🙂
Liefs,
Mirjam
Petra N zegt
Ja hoor, andere dingen kunnen zeker wel zwart of wit zijn (het staat me soms zo tegen, dat wij wersterlingen soms alles grijs willen maken, zelfs als christenen)..
Leuk zeg, nu heb ik je gewoon 'in real life' gesproken (ook al ging t n beetje erg gek allemaal).
Bas vond het grappig dat we zo vertrouwd naar elkaar waren, en eigenlijk vond ik dat zelf ook wel verrassend en mooi.
Want het is natuurlijk een raar ding he, zo'n blog. Je kent elkaar wel, je kent elkaar niet.
Nou, groetjes weer! Het was leuk je te ontmoeten en ik wens je n fijne, rustige week toe, ff lekker bijkomen van je weekend weg!
Petra N zegt
er moet natuurlijk staan…. 'géén strafdag' hè
Mirjam Baan zegt
Dat dacht ik al 🙂
Petra N zegt
Ga je nog op heartcry trouwens?
Mirjam Baan zegt
Yesss en ik dat jullie ook ingeschreven hebben. Leuk. Ik hoop je zeker te spreken daar!
Ariëlla zegt
Dat ganzenbordspel lijkt mij wel wat! Boeiend om je blog te lezen. Dank je wel voor je openheid.
Johanna Geelhoed zegt
Wat een fijne blog. Dankje!
Wel heb ik een vraag aan je.
Ik heb een zoontje van net 2 jaar en een dochter op komst.
Nu zouden wij ook graag dit soort gezinsavonden willen gaan houden.
Maar vanaf welke leeftijd ben je hiermee gestart?
In mijn ogen is 2 jaar nog wat te jong. Dus voor nu houden we het op boekjes lezen. Maar wat zou de beste tijd zijn om hier mee te starten?
Mirjam Baan zegt
Hoi Johanna,
Dank je voor je vraag. Wij zijn gestart toen onze oudste bijna 4 jaar en de tweede ruim 2 jaar was. Wij hebben nu ook een meisje van 2,5 en die doet ook altijd mee, maar zij pikt veel nog niet op. Als ik het alleen voor haar zou doen, zou ik het niveau wel een stuk lager maken. Dan zou ik Bijbelverhaal lezen of vertellen en een kleurplaatje laten kleuren of een eenvoudig plakwerkje doen. Ze geniet er wel enorm van! Het is wel mooi om er al mee te beginnen, zodat het echt al een onderdeel van jullie gezinsleven wordt.
Wij zijn vanaf 2 jaar ongeveer wel al begonnen met het aanleren van Bijbelteksten. Ik sta versteld over hoe snel mijn dochtertje de teksten zelf op kan zeggen! Dat is dus wel echt een aanrader!
Zegen! Ook voor je zwangerschap!
Groetjes,
Mirjam