Afgelopen week was mijn neefje jarig. Hij kreeg van mijn ouders keepershandschoenen. Hij mocht mee ze uit te zoeken en mijn ouders vonden het leuk voor hem als hij ze gelijk mee naar huis nam. Dan kon hij er vast mee voetballen en hoefde hij niet te wachten tot zijn verjaardag. Maar eigenlijk vond hij dat maar lastig. Hij was nog niet jarig en als opa en oma dan op zijn verjaardag kwamen hadden ze geen cadeautje meer. Hij nam ze uiteindelijk mee, maar hield ze netjes in de verpakking, bewaarde het cadeau tot zijn verjaardag. Ik heb er samen mijn ouders om gegrinnikt. Ze bedoelden het zo lief, maar eigenlijk vond hij het helemaal niet leuk.
Ik moest hieraan denken toen ik afgelopen week opnieuw onderstaand getuigenis zag. CIP.nl plaatste het, zonder overleg met de betreffende mensen, en de reacties waren niet van de lucht. Verbolgen mannen en vrouwen gooiden schaamteloos hun reacties op internet. Met plaatsvervangende schaamte las ik ze. En de vraag kwam op in mijn hart, hoe komt het dat dit zoveel weerstand oplevert? 2 jonge mensen die eerlijk vertellen hoe ze hun verkeringstijd ingevuld hebben, die stralen als ze elkaar aankijken, zelfs open zijn over hun huidige seksuele relatie, en dat die er niet onder geleden heeft… Zijn wij dan zover weg van het respectvol met elkaar omgaan? Kunnen wij er niet meer tegen wanneer we dit voor onze ogen zien gebeuren?
Ik heb zeer veel respect voor de man die een meisje leert dat ze waardevol is, om wie ze is. Niet om hoe mooi en opwindend ze is, maar die haar laat zien dat ze deze wapens niet eens in hoeft te zetten om zijn hart te winnen. Een man, die het cadeau echt wil bewaren tot het moment daar is, dat hij het met een gerust hart helemaal uit kan pakken en er met vreugde van kan genieten.
Het is mijn diepste gebed dat mijn mooie, lieve, kleine dochters op een dag zo’n man zullen op hun pad gebracht krijgen. En tot die tijd zullen wij, als ouders, hen proberen te leren wat het is om te worden tot een vrouw naar Zijn hart, een geliefde dochter van de Allerhoogste, en dat ze kostbaar genoeg zijn om te wachten op die ene, die man die bereid is hen met respect te behandelen.
In Hem verbonden,
Anoniem zegt
Heel mooi geschreven Mirjam! Jij hebt het getuigenis goed opgevat in tegenstelling tot veel andere reacties, thanks! Rita
Mirjam Baan zegt
Hey 'zus',
Dank voor je reactie!
Liefs,
Mir
Anoniem zegt
Oh, precies… En ZO gaaf IS het, om gewacht te hebben!! Grts, Maaike