Vorige week werd in onze gemeente gepreekt over Grote Verzoendag. Omdat ik voor die dag nog geen gezinsmoment had voorbereid, besloten we ons gezinsmoment aan te laten sluiten bij de ochtenddienst.
Als intro had mijn man met onze oudste afgesproken dat hij met een zware rugzak binnen moest komen lopen.
Een aantal van onze kinderen kennen het verhaal ‘de Christenreis’ al goed, dus ze begrepen gelijk wat we probeerden uit te leggen. Hij liep met een zware tas, een beeld van onze zonden. Wat moest hij doen om weer rechtop te kunnen lopen? De tas afdoen.
Hierna legden we de link naar Grote Verzoendag. Ook de Israëlieten deden veel zonden, net als wij. Hoe konden zij vergeving van deze zonden krijgen? Ze moesten een offer brengen. Een keer per jaar was er een heel bijzondere dag, namelijk Grote Verzoendag. Een keer per jaar werd er een offer gebracht voor de zonden van het hele volk. Het was (is) de heiligste dag van het joodse jaar en daarmee de belangrijkste joodse feestdag. Ook was het de enige dag van het jaar waarop de Hoge Priester het Heilige der Heilige binnen mocht gaan.
Mijn man vertelde dit keer het verhaal en gaf de uitleg. Hij gebruikte hierbij dit filmpje:
Het filmpje is engels, dus de kinderen begrepen niet alles. Dat gaf niet. Steeds zetten we het filmpje even stil en gaven de uitleg en dan ging het weer verder.
We hebben natuurlijk de link gelegd naar de Heere Jezus. Hij was net zo volmaakt als de bok moest zijn. Hij nam de zonden op Zich en ging de dood in. Hij werd door God verlaten. Maar Hij was ook de Grote Hogepriester.
Om dit alles uit te beelden maakten we dit ‘kunstwerk’. Het lijkt nu niet zo groot, maar is ongeveer een meter breed en 70 cm hoog.
Vooraf had ik een kleurplaat geprint van de hogepriester en van de Heere Jezus. Ook had ik een stuk behang opgezocht om alles op te plakken en tekenen. De 2 jongsten kleurden de kleurplaten. De oudste 2 tekenden de bok (op het behang), verfden het in en knipten een kruis uit bruin papier. We plakten alles bij elkaar en maakten met elkaar een achtergrond van waterverf. Toen alles droog was, schreven we de zonden op de bok en schreven we de tekst er nog onder. Het hangt hier nu te ‘pronken’ in de woonkamer. Het mooie is dat er hier veel kinderen over de vloer komen die meestal gelijk bij onze werkjes kijken. De kinderen leggen dan op hun eigen manier uit waar we het over gehad hebben. Zo geven zij het op eenvoudige wijze weer door aan hun vriendjes en vriendinnetjes.
In Hem verbonden,