Vorige week hielden we ons derde gezinsmoment in de serie over ‘gehoorzaamheid’. Het liep een beetje rommelig die dag door bezoek, en eigenlijk wilden we het een keer overslaan, maar de kinderen waren zo teleurgesteld dat we voor een keer eerst de jongste 2 op bed legden en daarna met de oudste 2 nog gezinsmoment deden. Wat een feest, zomaar in je pyjama nog lang opblijven voor gezinsmoment ;)!
We begonnen met een stoplicht. Wat betekenen de kleuren? Waarom zijn er stoplichten? Zijn ze eigenlijk wel nodig? Daarna praatten we verder over verkeersregels. Zou het handig zijn als iedereen gewoon zo hard kon rijden als ie wilde? Het leek de oudste wel wat. Behalve toen ie erachter kwam dat er dan ook wel snel botsingen zouden komen. Hierna vroeg ik: ‘En zou je in een land willen wonen waar je alles mocht stelen wat je wilde?’ Zijn ogen glommen. Ook dat leek hem wel wat. ‘Maar’, ging ik verder, ‘dan mag iedereen ook alles van jou stelen, hè?’ ‘Oow… nee, dan wil ik het niet.’ 🙂 We legden de link naar het hebben van regels, in huis. Die zijn er niet om elkaar te plagen, maar om het voor iedereen fijn te maken. De Heere heeft ook regels gegeven, omdat Hij weet dat het dan goed met ons zal gaan. Zo heeft Hij ook gezegd dat kinderen naar hun ouders moeten luisteren, maar ook tegen ouders heeft Hij gezegd dat ze hun kinderen moeten leren gehoorzamen, naar hen, maar vooral ook naar de Heere.
Hierna vertelde ik het verhaal over de kleine Samuel, die in gehoorzaamheid aan zijn moeder, in de tempel ging wonen en helpen. Wat een prachtig voorbeeld is hij, wanneer hij middenin in de nacht geroepen wordt en zonder dralen op staat en naar Eli loopt om te vragen wat hij kan doen. Tijdens het vertellen, dacht ik, het gaat zo vanzelfsprekend, dat het vast wel eens gebeurde, dat Eli hem riep, middenin de nacht, en zijn hulp nodig had. Ik ben echt onder de indruk gekomen van zijn dienstbare houding en de respectvolle manier waarop hij op Eli reageert. Maar dan, in datzelfde verhaal, de zonen van Eli. Ze hebben geen karakter. Ze doen niet het goede. Ze hebben zichzelf op het oog. En Eli… hij leert zijn kinderen niet in de juiste weg te gaan. Hij helpt ze niet, onderwijst ze niet, tuchtigt ze niet. De Heere ziet het en kan het niet verdragen. Hij straft Eli en zijn zonen.
De kinderen luisterden zo goed. Het maakte echt indruk.
Hierna kleurden we dit werkje. Je kan het ook knutselen, maar het werd al laat, dus kleurden we het lekker en praatten we nog wat door.
In Hem verbonden,
