Dit gezinsmoment is alweer even geleden, dus ik moest eerlijk gezegd even ‘graven’ om te bedenken wat we ook al weer gedaan hadden. Eerlijk gezegd heb ik het niet meer helemaal helder :).
De laatste vinger van de gebedshand die we besproken hebben is de pink. De pink is een kleine vinger. Wie is er ook klein, maar heeft wel gebed nodig? Wij! Waarom zijn we klein? We zijn klein vergeleken bij onze grote God en vergeleken bij heel de wereld. Dit hebben we uitgelegd aan de kinderen.
Hannah wist ook dat ze haar zorgen zelf niet op kon lossen. Ze voelde zich klein en had God nodig. Daarom kozen we dit keer voor het verhaal over Hannah die bidt om Samuel.
We hebben doorgepraat over het verhaal en we hebben herhaald wat we eerder al aangeboden hadden, namelijk dat als we bidden we 3 antwoorden kunnen krijgen: 1. Ja, 2. Nee, 3. Wacht. Niet elk gebed wordt gelijk verhoord. Maar de Heere wil wel graag dat we Hem alles vertellen wat ons bezig houdt.
De kinderen mochten hierna allemaal een persoonlijk gebedspunt noemen. Ik zal ze hier niet opschrijven ;).
Tot slot maakten we dit knutselwerkje.
