Een nieuw jaar. Een nieuw begin. Een nieuwe start.
Een lege bladzijde, wachtend tot het gevuld wordt. Met vreugde of verdriet… God weet het!
Er ligt een bewogen jaar achter ons. Op maatschappelijk vlak. De corona-crisis. Lockdown. Thuisonderwijs. Wat hebben we veel tijd door kunnen brengen met onze gezinnen!
Ook op persoonlijk vlak was het een intensief jaar. Het laatste wat ik met jullie gedeeld heb, is dat ik zwanger was van ons zesde kindje. Inmiddels is hij alweer een jaar. Job werd 5 weken te vroeg geboren met een spoedkeizersnee. Het herstel was pittig en zijn start ook. We mochten al vrij snel naar huis. Naar ons huis dat al gedeeltelijk gevuld was met dozen, omdat we de sleutel van ons nieuwe huis bijna in handen kregen. Een tijd van op proberen te knappen, maar ook nog wat in proberen te pakken, op mijn manier wat meeklussen en toen: verhuizen. Vlak na de verhuizing kwamen we in de lock-down terecht. De kinderen thuis. Wat een zegen met meer ruimte! Maar, de kamers waren nog niet klaar en er liepen dagelijks werkmannen in mijn huis. Dat in combinatie met 4 kinderen aan het schoolwerk houden, een heerlijke, maar wilskrachtige peuter en een baby met wat extra zorg maakte dat het intensief was.
Inmiddels kom ik weer een beetje boven water. Het huis is af. De echte baby-fase weer voorbij. God is goed geweest. Heel goed.
Een nieuw jaar is van start gegaan. Vandaag zaten de kinderen weer aan de tafel met hun schoolwerk. En probeerde ik de stiften uit handen van mijn peuter te houden terwijl onze dreumes zichzelf zielig voelde in de box. We hebben genade nodig, lieve moeders. Genade om het hoofd koel te houden en onze ogen op Hem te richten. Maar de beste plek is daar waar we het zelf niet kunnen, omdat God dan komt en het door ons heen kan doen. Daar waar wij erkennen: ik kan het niet. Zegt Hij: dan kan Ik nu komen met Mijn kracht.
In Hem verbonden,
Mirjam